Kleding shoppen zonder kassa
Wie een krappe beurs heeft, kiest er niet snel voor om kleding te kopen. Als alle vaste lasten zijn afgeschreven, blijft er weinig over, en dan zijn andere dingen vaak toch belangrijker. Opdat niemand er onverzorgd bij hoeft te lopen en geen enkel kind gepest wordt omdat-ie afgetrapte schoenen draagt, is er kledingbank Máxima. Bij de zeven filialen in de provincie kunnen mensen terecht die rond het minimum leven. Een winkelketen, maar dan wel eentje zonder kassa.
Glitterlaarsjes. Roze laarsjes. Zwarte met Darth Vader erop. Op volgorde van grootte staan ze op de onderste plank van de schoenenkast. Het lijkt wel een beetje alsof het Sinterklaas is, al die kinderlaarzen zo op een rijtje, alsof ze wachten gevuld te worden.
Welkom bij kledingbank Máxima in Grootegast, de winkel waar mensen met een laag inkomen kleding kunnen kopen. Of nou ja, kopen, kopen; de winkel heeft geen kassa, feitelijk gaan de jurkjes, overhemden en spijkerbroeken gratis mee. Maar op dat detail na is het wel degelijk een winkel. Geen sfeerloos donker hol met grabbelbakken vol muf ruikende spullen, maar een lichte, overzichtelijke ruimte waar alles netjes op rekken hangt, de jurken bij de jurken, de broeken bij de broeken en de shirts bij de shirts. Speciale categorieën, zoals babykleding, kinderkleding en alles met een maatje meer heeft zijn eigen hoekje. Op een etalagepop hangt een opgewekt geel jurkje, een andere draagt een glanzend panterbloesje. Armbanden en kettingen met kleurige kralen. Het moet gezegd: het ziet er keurig, overzichtelijk en vrolijk uit.
‘Dat is helemaal de verdienste van deze dames’, zegt Arie Noordhof, voorzitter van de kledingbank in de gemeente Westerkwartier, knikkend naar Martha Oostenbrug en Gré Schonewille. Zij zijn twee van de twintig vrijwilligers die de winkel draaiende houden. De selectie is streng, vertelt Oostenbrug, als iets ook maar een beetje onfris ruikt, al is het maar één kledingstuk in een hele zak – dan gaat die complete zak weg.
Het is al moeilijk genoeg, zegt ze, voor mensen om de stap te zetten naar de kledingbank, er is veel schaamte. ‘We krijgen intekenlijsten, we weten precies wie er binnen de gemeente in aanmerking komen. Maar de meeste mensen zien we niet in de winkel terug.’
Tekst Karin Sitalsing
Fotografie Reyer Boxem