Tegen de kopers in de Randstad valt niet op te boksen

Na jarenlang een huis te hebben gedeeld, besloot ik dat het tijd was om een eigen plek te zoeken. Als alleenstaande starter een leuke woning vinden in de Randstad bleek een enorme uitdaging. Daar is namelijk fikse schaarste op de huizenmarkt. Dat beperkt de keuze van kopers enorm en werkt prijsopdrijvend. Volgens de Nederlandse Vereniging van Makelaars (NVM) heeft de gemiddelde koper in een regio zoals Utrecht, waar ik werk, slechts keuze uit twee woningen (NVM, 2018). Ondanks de sombere vooruitzichten besloot ik toch om de ring in te stappen.

Bij de eerste bezichtigingen besefte ik direct dat ik de underdog was. Tenminste, bij de bezichtigingen die ik daadwerkelijk had. Meerdere malen werd ik gebeld dat het appartement al was verkocht. Het is zelfs zo extreem dat ik een keer 15 minuten voor de bezichtiging werd gebeld met deze boodschap. Hoewel dit enorm demotiverend was, was ik niet van plan om op te geven. Er moest een verklaring zijn voor het verschil in succes.

Toen drong het tot me door. Achter iedere kampioen staat een team dat minstens zo belangrijk is als de vechter zelf. Met een goede aankoopmakelaar aan mijn zijde zou ik mijn kansen enorm vergroten. Een collega verwees mij vrijwel meteen naar een veteraan in het vak. Tijdens mijn intakegesprek gaf hij aan dat zijn hulp een verschil kan maken, maar dat het alsnog een taaie klus zou worden om een leuk huis te vinden.

Nadat de aankoopmakelaar een aantal bezichtigingen had ingepland leek het eindelijk zo ver. Ik was de eerste kijker bij een appartement in de Utrechtse wijk Lombok dat aan al mijn verwachtingen voldeed en belangrijker, binnen mijn budget. Ik bracht direct een bod uit van bijna 10 procent boven de vraagprijs. Ik was ervan overtuigd dat dit een knock-out bod zou zijn, maar ik werd onverwachts weggevaagd door een andere koper. Deze had een bod uitgebracht dat nog eens 20 procent hoger was dan mijn bod, dus dik 30 procent boven de oorspronkelijke vraagprijs.

Het leek op dat moment absurd, maar ik ben niet de enige die hier last van heeft. Sterker nog, ik droeg er zelf aan bij. Medio 2017 werd bij 28 procent van de koophuizen een bod uitgebracht boven de vraagprijs. Voor de grotere steden, zoals Amsterdam of Utrecht, zelfs bij meer dan 60 procent van de gevallen (Calcasa, 2017).

Ik voelde me verder in het nauw gedreven. Vrienden en familie waarschuwden dat het tijd was om te stoppen, voordat ik keuzes zou maken waar ik later spijt van zou krijgen zoals enorm overbieden op een appartement uit frustratie.

Uiteindelijk besloot ik de handdoek in de ring te gooien en mijn zoektocht in de Randstad te staken. In plaats van op te boksen tegen de concurrentie heb ik besloten mijn zoekterrein te vergroten. Voordat ik het wist had ik een fantastisch appartement gevonden in Tilburg, de stad waar ik heb gestudeerd. Dit appartement is niet alleen een stuk ruimer dan dat in Lombok, maar het ligt op een centrale locatie en bovendien is de prijs een stuk lager. Het enige nadeel van deze locatie is een langere reistijd, maar dat heb ik ervoor over. Voor buitenstaanders lijkt het erop dat ik deze wedstrijd heb verloren, maar ik weet wie de echte winnaar is.