Groot Bijstervelt

Ooit liepen de paters van het voormalige Montfortanenklooster door de gangen van het enorme gebouw in Oirschot. Nu maakt een oudere dame een legpuzzel aan een houten tafel. Dit is precies hoe Cor van Beers het voor zich zag toen hij zijn plannen voor een woonzorgcomplex vijf jaar geleden voorlegde aan de gemeente. Dat er kleinschalige zorg zou worden geleverd in dit rijksmonument in zijn eigen dorp.

Iedereen in Oirschot kent het gebouw uit 1772 en de verhalen over de paters die hier woonden. En de reusachtige rode beuk voor de ingang, die in 2018 werd uitgeroepen tot een van de mooiste bomen van de regio. ‘Oude mensen die nu in het voormalige klooster komen wonen, hebben het over het park. Als kind kwamen ze hier spelen en schaatsen’, zegt locatiemanager Bianca van Veen.

In 2011 trokken de paters de deur achter zich dicht. Zij verkochten het pand aan de gemeente Oirschot. Er waren veel ideeën voor herontwikkeling van het terrein, maar de plannen kwamen nooit van de grond. In 2015 zou er een asielzoekerscentrum worden gevestigd, maar dat leidde tot zoveel protesten dat de gemeente ervan afzag.
De plannen voor een woonzorgcomplex van Van Beers zag het lokale bestuur wél zitten. Ook Ton van Veen, het Oirschotse lid van de raad van bestuur van supermarktketen Jumbo, zag kansen om een woonzorgcomplex van het monument te maken. Hij investeerde, Rabobank en het Nationaal Restauratiefonds hielpen mee bij de financiering en het plan ontving subsidie van de overheid. Van Beers werd met zijn bedrijf VB2 Vastgoed de ontwikkelaar. Groot Bijstervelt bv was geboren. Vijf jaar later kijkt Van Beers met trots naar het terrein en de gebouwen. Het is indrukwekkend geworden: de hoge muren met rode stenen en statige ramen geven het geheel de uitstraling van een kasteel. Veel authentieke details zijn gebleven, zoals de ouderwetse kraantjes tegen binnenmuren en de plafondornamenten. De kamers zijn ruim, luxe en kijken uit over de weilanden van Oirschot.

Van Beers laat de plattegronden zien van de gebouwen en van het uitgestrekte park. Naast Van Beers zitten Marlou van Nuenen en Bianca van Veen, de twee locatiemanagers. Groot Bijstervelt bestaat eigenlijk uit drie gebouwen. In De Residentie kunnen ouderen een zelfstandige woning huren, waar zorg op afroep beschikbaar is. In Het Koetshuis, net als De Residentie nieuw gebouwd, komt een zorghotel waar mensen korte tijd kunnen verblijven. En in het voormalige Klooster komt 24-uurszorg voor mensen die intensieve zorg nodig hebben, bijvoorbeeld wegens dementie. En dan is er nog het park van 5,5 hectare. ‘De verandering is enorm’, zegt Van Veen. ‘Dit gebouw was echt heel hard achteruitgegaan.’

De ontwikkeling van het terrein ging niet zonder slag of stoot. De bouwkosten vielen bijvoorbeeld veel hoger uit. Alleen de sloop en het bouwklaar maken van de grond kostten al 4 miljoen euro. ‘En toen moest de verbouwing nog beginnen. Dit gebouw was zó enorm slecht’, zegt Van Beers. Ook de kosten van de aannemer vielen veel hoger uit dan gepland: tegen de 20 miljoen euro, terwijl ooit 14 miljoen was begroot. De grootste tegenvaller was dat één van de twee zorgaanbieders zich terugtrok. Alleen de Valuas Zorggroep bleef over. Groot Bijstervelt zocht de oplossing dicht bij huis. Valuas nam Het Koetshuis op zich. En Bianca van Veen, vrouw van investeerder Ton van Veen, werd verantwoordelijk voor De Residentie, het gedeelte voor zelfstandig wonen.

Het coronavirus zorgde ook nog voor een moeilijke start, onder meer doordat potentieel nieuwe bewoners huiverig waren door de strenge bezoekregeling en rondleidingen niet konden doorgaan. De strubbelingen lijken nu verleden tijd, sinds eind mei is Groot Bijstervelt open. In het zorg zorghotel revalideren meerdere mensen en de eerste bewoners hebben hun intrek genomen in Het Klooster. Ook in De Residentie zijn de eerste appartementen verhuurd.

Nu de verbouwing grotendeels achter de rug is, begint voor Marlou van Nuenen het werk pas echt. Zij is verantwoordelijk voor de zorg in Het Klooster en het zorghotel. Ze geeft een rondleiding. ‘Het gebouw en de uitstraling van het terrein zijn statig. De zorg die we willen leveren, moet daarbij aansluiten.’
Groot Bijstervelt wil zich onderscheiden van een normaal verpleeghuis. Er zal veel individueel contact zijn tussen personeel en bewoners, en er is bijvoorbeeld altijd een wakkere nachtdienst. De maaltijden worden verzorgd door cateraar Bob Hutten. ‘We kunnen meer tijd nemen voor de mensen omdat we veel personeel inzetten.’

Het gaat Van Nuenen erom dat er wat wordt gedaan met de ruimte die het terrein biedt. ‘Hier moet altijd wat te doen zijn. Misschien wordt er jeu de boules gespeeld en wordt er wat gedronken op het terras. Er moet reuring zijn.’ De filosofie is dat de bewoners van verschillende gebouwen zullen mengen. Dat zou iemand van zelfstandig wonen ook kunnen doen. En misschien vindt iemand anders een kaartmaatje in het zorghotel.’