Familie Kras Volendam

BIJ DE RECEPTIE van het Kras stadion, het thuishonk van FC Volendam, wordt gevraagd met welke Henk Kras de verslaggever een afspraak heeft. ‘Er zijn er namelijk drie’, vertelt de baliemedewerker, ‘maar het zal wel óf Henk senior zijn óf Henk junior, aangezien de jongste Henk twaalf is en op school zit.’ Even later zit ik met Henk senior én Henk junior in de Kras Lounge. We kijken uit op het hoofdveld waar getraind wordt. Junior geeft het woord aan zijn vader, die vertelt hoe het allemaal begon. ‘Ik ben de achtste van tien kinderen en mijn ouders hadden het niet breed. In 1949 verhuisden we naar de Zeedijk in Volendam waar nog steeds het hoofdkantoor van Kras Recycling zit. Mijn vader was een voorloper op het gebied van duurzaamheid. Elke dag, weer of geen weer, ging hij op zijn bakfiets langs de huizen om oud papier, ijzer en vodden in te zamelen. Het was ploeteren, maar het bracht redelijk wat geld in het laatje. Destijds waren de gezinnen groot, dus waren er veel vodden. Daarbij komt dat de wol van onze klederdracht behoorlijk wat centen opbracht. Maar ja, begin jaren zeventig werden de gezinnen kleiner en de vodden minder.’ Henk senior werkte toen al in het bedrijf, net als zijn oudere broer Theo. In 1976 namen de broers de zaak over. Met succes, want de vodden waren dan weliswaar verleden tijd, in gebruikt plastic zagen de broers toekomst. ‘Volendam is meer dan vis, muziek en sport alleen’, vervolgt senior. ‘Er zijn hier ook drie plasticfabrieken. Eén daarvan vroeg ons of we hun afval konden inzamelen. De andere twee volgden en daarna ging het snel. Voor we het wisten, hadden we, op twee na, alle Nederlandse folieproductiebedrijven in onze portefeuille.’

Zoon Henk heeft het als kind allemaal meegekregen. Het gezin - Henk junior heeft nog een broer en een zus - woonde op de zaak. Ook zijn vier neven, de zoons van oom Theo, kregen het recyclen met de paplepel ingegoten. En op één neef na werkt het kroost allemaal voor de bedrijven van Kras Recycling. ‘Mijn oudste neef was de eerste, hij was verantwoordelijk voor de papierafdeling die in 1994 naar Amsterdam is verhuisd’, vervolgt junior. ‘Na 2000 volgde de rest. We laten elkaar vrij. Dat kan ook, omdat we allemaal andere verantwoordelijkheden hebben en op verschillende locaties werken. Maar natuurlijk is onze gemene deler de familieband en het DNA van het bedrijf. Eerlijk zakendoen, net als mijn opa deed, samen durven werken en durven delen. En dan stroomt er ook nog eens duurzaamheid door ons bloed.’ Vader Henk wil tussendoor wat kwijt. ‘Wij woonden dan als gezin op de zaak, de afspraak was, en is nog steeds: thuis wordt er niet over werk gesproken. Ook niet in spannende tijden.’ Duidelijk.

Junior neemt het woord weer. ‘Ik heb een commerciële rol. Door de jaren heen hebben we samen nieuwe activiteiten, vestigingen en afzetkanalen opgezet, ook buiten Nederland. We zijn een joint venture aangegaan in Kosovo en onlangs met een Thais bedrijf, de grootste producent van nieuwe kunststoffen onder de evenaar.’ De ambitieuze jonge Henk richtte in 2018 ook Circular Plastics op. Deze dochteronderneming ontwikkelt circulaire verpakkings- en transportoplossingen die met minder milieubelasting en minder eenmalig gebruik van schaarse grondstoffen een bijdrage leveren aan de vermindering van de CO₂-footprint. ‘Wij zetten ons in voor honderd procent recycling van eenmalige materialen’, vervolgt junior. ‘Kras Recycling zamelt plasticafval in en verwerkt dit tot grondstoffen, die bij Circular Plastics worden verwerkt tot nieuwe verpakkingen. Met andere woorden: wat we aan afval weghalen bij een supermarkt, leveren we als verpakkingen terug. Zo zijn we inzamelaar, verwerker én producent tegelijk.’

Vader Henk luistert trots naar zijn zoon. ‘De tijden zijn veranderd en de derde generatie speelt daar goed op in. Vroeger was er geen internet of mobiele telefoon en bekommerde men zich nog niet om het milieu.’ Senior, die zich een paar jaar geleden uit het bedrijf heeft teruggetrokken, geeft aan dat er nog meer verschillen zijn tussen de tweede en de derde generatie. Zo eet senior standaard tussen de middag een warme prak, terwijl junior meestal onderweg luncht, en gaat vader wekelijks naar de kerk en zijn kinderen niet, al zou hij dat graag willen. Junior noemt zichzelf een flexibele katholiek. Hij gelooft wel, maar verbindt daar geen regels of locatie aan. Tot slot, want hij moet weg, wil Henk junior nog iets zeggen. ‘Mijn vader en ik hebben jarenlang samengewerkt, en ja, daar kwam wel eens vuurwerk bij kijken, maar we kwamen er altijd uit. Ik heb bewondering voor hoe hij zich heeft aangepast aan onze manier van werken. Dat hij mij, en de rest van de jonge garde, alle ruimte heeft gegeven om te floreren.’

Bij Kras Recycling krijgt afval een nieuw leven. Zo waren stadionstoelen pot plastic doppen. Kijk op www.kras-recycling.com voor meer informatie.