Zo geven wij onze stoelen een tweede leven

13 mei 2019 16:11

Voor Michelle Goudbeek van Thereca begon het allemaal met een stoel.

chairs, moving boxes and an armchair wrapped with a noose on the side of the street

Profiel Thereca | Michelle Goudbeek

Thereca is van oorsprong een familiebedrijf dat vanaf begin 1900 meubilair leverde aan theaters, café’s en restaurants. In ruim een eeuw tijd groeiden ze uit tot wat ze zelf een projectinrichter noemen: tegenwoordig ontfermen ze zich over het hele interieur proces, van advies tot ontwerp en van productie tot inrichting.

Maar dat een bedrijf een lange geschiedenis heeft, hoeft niks te zeggen over het vermogen tot vernieuwing.

De Rabo Circulair Ondernemen Challenge leek Michelle een goede gelegenheid voor de ontwikkeling van een circulair product. Een stoel, moest het worden. Bij een circulair meubel dacht ze aanvankelijk aan de duurzaamheid van de materialen en aan grondstoffen die sterk genoeg waren om een lange periode mee te gaan.

Met de hulp van productontwikkelaars ontstond het ontwerp voor de Tim: een stoel met een metalen frame, armleggers van bakkeleit en milieuvriendelijke bekleding. Het geheel was stevig genoeg om een kwart eeuw oud te worden. Maar tijdens de Challenge, zegt Michelle, kreeg het begrip circulair nog een nieuwe betekenis. ‘Iemand stelde ons de vraag: hoe zou je de stoel een tweede leven kunnen geven?’ Nou, bedacht Michelle: door de stoel in eigen bezit te houden. Een klant kan de Tim voor een periode van, zeg, vijf jaar leasen. Daarna komt Thereca de stoel weer halen, lapt ‘m op en doet er iemand anders een plezier mee.

‘We merkten dat er steeds meer vraag kwam naar maatschappelijk verantwoord ondernemen, vooral vanuit de overheid. Als bedrijf vinden we het natuurlijk hartstikke belangrijk om daarin mee te gaan.’ Maar, zegt ze: het blijkt ook een hele stap.

Die eerste voorzichtige stap zette Michelle met de Challenge. ‘Op dat moment kom je erachter hoeveel nieuwe kennis voor zo’n circulair proces nodig is. Neem nou alleen al het schuim van de stoelzitting: is dat recyclebaar, en zo ja, hoe dan?’ Met hun vragen benaderden Michelle en haar collega’s een verscheidenheid aan deskundigen, zoals, in het geval van het schuim, een doorgewinterde matrassenfabrikant.

In het begin had Michelle ook nog een aantal collega’s te overtuigen. ‘Niet iedereen was bekend met het fenomeen circulair ondernemen, sommigen vonden het een nogal vaag begrip. Maar als ik dan uitlegde hoe de Tim zou worden ingezet, reageerden de meesten enthousiast.’

De stoel, zegt Michelle, is het startsein voor een nieuw hoofdstuk bij Thereca. Langzaamaan leren zij en haar collega’s anders naar de complete bedrijfsvoering te kijken.

Onlangs mocht Thereca het nieuwe meubilair leveren voor een zorginstelling. ‘Die instelling vroeg ons: wat zouden we met de oude inrichting kunnen doen? Want alles verkeerde in goede staat.’

Thereca’s meubelproductie vindt plaats in Hongarije (niet die van de Tim, trouwens: die wordt in Nederland gemaakt). Michelle: ‘Daar hebben we een psychiatrisch ziekenhuis benaderd. Hadden zij er misschien iets aan? We hebben vervolgens de hele inrichting naar Hongarije vervoerd en in het ziekenhuis geïnstalleerd. Die mensen daar waren er zo blij mee.’

Als Thereca’s projectontwikkelaars nu bij klanten over de vloer komen, hebben ze dit verhaal om te vertellen. ‘Het begrip ‘circulair ondernemen’ kan wat abstract klinken, maar met zo’n voorbeeld krijgt het handen en voeten.’