Hogere dollarrente doet obligaties pijn, maar duidt niet op marktonrust

Het wil maar niet het jaar van de obligatiebelegger worden. Terwijl de inflatie steeds verder is afgenomen, de centrale banken aan renteverlagingen zijn begonnen en de rente historisch hoog is, zijn de beleggingsresultaten voor obligaties dit jaar ronduit mager: +1,25% voor staatsleningen in euro en +1,45% voor wereldwijde staatsobligaties.

Het wordt iets beter voor wie ook in bedrijfsobligaties belegt, want kredietopslagen zijn wel gedaald, maar het is geen feest.

Rentes zijn de afgelopen zes weken weer opgelopen, het sterkst in de VS en Australië. De tienjaarsrente in de VS is sinds 16 september met 70 basispunten (0,7%) gestegen. Als rentes stijgen, dalen koersen van obligaties. In de beheerportefeuilles is dat vooral te voelen bij onze beleggingen in wereldwijde obligaties en bedrijfsobligaties.

Allereerst is het zo dat de recessie waar zoveel economen het over hebben gehad, er nooit is gekomen. Het recessiegevaar is zeker in de VS voortdurend afgenomen. Een sterke economie heeft geen lagere rente nodig. Waar begin september sommige indicatoren nog op een kans op recessie duidden, is dat weer grotendeels uitgedoofd.

Het wordt interessant om te zien of deze belofte standhoudt in de cijfers die we deze week gaan krijgen. Met name de arbeidsmarktcijfers vrijdag zijn altijd belangrijk. De twee zware orkanen die de VS hebben getroffen, zullen zeker een remmende impact hebben op de economische data.

Een tweede factor is de toegenomen kans op een presidentschap van Donald Trump, in combinatie met een Republikeinse meerderheid in het Congres. Zo’n scenario vergroot de onzekerheid over het begrotingstekort in de VS. De staatsschuld heeft inmiddels de 10 biljoen dollar overschreden. Dat betekent dat er op termijn meer obligaties moeten worden uitgegeven. Begin volgend jaar zal waarschijnlijk het schuldenplafond worden bereikt en het is maar de vraag of we na de verkiezingen een Congres krijgen dat hier afdoende mee aan de slag gaat.

Inflatie speelt een beperkte rol bij de rentestijging. De inflatieverwachtingen voor de lange termijn zijn sinds half september maar licht opgelopen. Inflatie is nog steeds dood in de beleving van de markt.

Dat geldt zeker ook voor Europa. Morgen komt de inflatieraming voor oktober. Gerekend wordt op 1,9%. Dat is meer dan in september, maar nog steeds beneden de 2%-doelstelling. Bovendien is de lichte stijging volledig te wijten aan de olieprijs, die inmiddels weer gedaald is na de escalatie in Iran, dus ook daarvan gaat geen groot risico uit.

Dat de Europese economie achterblijft, is vooral zichtbaar in Duitsland en in mindere mate Frankrijk. In Zuid-Europa gaat het eigenlijk goed. En dat geeft de Europese Centrale Bank (ECB) de ruimte om door te gaan met renteverlaging. De volgende ECB-bijeenkomst is pas in december, maar de ECB houdt de deur nadrukkelijk open voor een renteverlaging met 50 basispunten (0,5%).

Dat de euro daarmee weer wat zwakker wordt, komt misschien niet ongelegen. Europa is natuurlijk bang voor de Trump-heffingen op staal, aluminium, vliegtuigen, landbouwproducten en elektrische auto’s. Dat zou de beleidsmakers wel eens het zetje kunnen geven om iets meer gefocust te zijn op economische groei. Daarbij past een rente die lager is voor korter lopende leningen en misschien iets hoger voor langer lopende leningen. Die beweging zien we al sinds juni voltrekken. En dat is eigenlijk een gezonde beweging.

Goed om te weten. Aan beleggen zijn risico’s verbonden. De waarde van je belegging kan fluctueren. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Je kunt (een deel van) je inleg verliezen.