Blik op de wereld: inflatie en varianten op inflatie

Dit jaar gaat de geschiedenisboeken in als een jaar van een sterk economisch herstel. Het bbp van een groeiend aantal landen is dankzij dit herstel terug op het niveau van voor de pandemie, al is dit echter nog lang niet overal het geval. De onevenwichtigheid tussen landen is vrij groot. Dit heeft onder meer te maken met de sectorsamenstelling, met de ruimte om door begrotingsbeleid de economie te ondersteunen en met de capaciteit van de medische zorg en toegang tot vaccins.

Zo’n twee jaar na de uitbraak van de pandemie worden de vooruitzichten nog bepaald door de ontwikkelingen omtrent het coronavirus. Inmiddels werpt de Omikron-variant haar schaduw vooruit. Het afgelopen jaar heeft echter laten zien dat het aanpassingsvermogen van bedrijven en gezinnen aan de nieuwe omstandigheden groot is. De steunmaatregelen van zowel centrale banken als overheden spelen natuurlijk een stevige rol.

Onze huidige ramingen reflecteren een gematigder groeitempo ten opzichte van het afgelopen jaar. De meeste economieën zijn immers weer zo goed als terug op het niveau van voor de pandemie. Het onderliggende groeitempo zwakt daarnaast ook iets af. Dit is vooral duidelijk terug te zien in de verwachtingen voor 2023.

Het komende jaar is er in elk geval geen sprake van een ‘normale’ conjunctuurontwikkeling, waarin de meeste economische indicatoren een redelijk voorspelbare dynamiek hebben. Dit betekent dat we opnieuw rekening moeten houden met een zeer grillig verloop, waarin vraag en aanbod elkaar niet altijd goed kunnen vinden, en met bijstellingen van economische vooruitzichten naargelang de evolutie van het coronavirus.

De voor de hand liggende verklaring voor de hoge inflatie is kwantitatieve verruiming van de centrale banken. Dat verklaart echter niet waarom de stijging van de consumentenprijzen in de twaalf voorafgaande jaren zo laag is gebleven. Zoals wij in eerdere kwartaalberichten schreven, spelen de door corona ontstane mismatches en zweepslageffecten een grotere rol. De inflatie wordt vooral via de internationale aanvoerlijnen geïmporteerd. Wanneer dit vervolgens leidt tot forse loonstijgingen kan de inflatie op de langere termijn stand houden. In de eurozone zien we daar (nog) niets van terug, ondanks de arbeidskrapte in sommige sectoren en sommige landen. In de Verenigde Staten is de loongroei beduidend hoger. Het is niet voor niets dat de Federal Reserve inmiddels een stuk meer bezorgd is over de inflatie dan de Europese Centrale Bank.

In de uitgebreide versie van Blik op de wereld: inflatie en varianten op inflatie staan meer bevindingen.